Aan het eind van de aspergetijd

Een verhaal over drie zussen, een verhaal over liefde, maar vooral over een gemis aan liefde, een verhaal over frustratie.

Maggie, de oudste zus, heeft een eigen kapsalon. Haar man heeft haar in de steek gelaten voor een jongere vrouw. Maggies dochter, Sophie, heeft een kappersopleiding gevolgd, maar mag in de salon van haar moeder alleen maar haren wassen en de vloer vegen. De tweede zus, Kitty, is getrouwd met de dorpsarts en geniet veel aanzien, niet in het minst om haar goede werken. Toch maakt ze zich zorgen over de huwelijkstrouw van haar man. De jongste zus, Francien, heeft zich vrijgevochten uit het versmachtende provinciegat: ze is naar de grote stad getrokken en is er actrice geworden. Het blijkt achteraf gezien toch niet helemaal een succes te zijn geweest en op het relationele vlak zou het ook beter kunnen.

Intussen is de asperge-oogst volop bezig: Poolse seizoenarbeiders verrichten er het zware werk. Sophie wordt hartstochtelijk verliefd op één van de Polen. Een nieuwe toekomst lijkt zich voor haar aan te dienen.

De drie zussen besluiten ’s avonds in de tuin nog eens samen te eten. Op het menu: verse asperges. De drank zorgt ervoor dat de gedurende jaren opgekropte spanningen tussen hun drieën aan de oppervlakte komen.

Aan het eind van de aspergetijd zijn de bedden leeg. Helaas, niet alleen de aspergebedden.

Een treurig verhaal, ja. Maar zeer herkenbaar en, ondanks alles, ook vaak komisch.